Reżyser filmowy zbiera swoje ulubione aktorki, te, z którymi pracował i te, które kochał. Chce nakręcić film o kobietach, ale niewiele zdradza: obserwuje je, bierze wskazówki, aż jego wyobraźnia rzuca je w inną epokę, w przeszłość, gdzie hałas maszyn do szycia wypełnia miejsce pracy obsługiwane i zaludnione przez kobiety, gdzie mężczyźni mają drugorzędne i marginalne role, a kino można opowiedzieć z innej perspektywy: kostiumu. Pomiędzy samotnością, namiętnościami, lękami, rozdzierającą serce nieobecnością i nierozerwalnymi więzami, rzeczywistość i fikcja przenikają się, podobnie jak życie aktorek i życie postaci.